börülceningünlüü

B u başlık sanki biraz zorlama gibi görünüp akabinde Rusya ve Amcalar, Ablalar, Bacanaklar gibi türevler gelmeyecek meraklanmayın. Rus Teyzeleri bambaşka. Bir kere her yerdeler, çok baskınlar ve işin benim açımdan en vahim yanı çok asabiler. Facebook’tan ‘Rus teyzelerden azar yiyen Türkler’ başlıklı bir grup kursam eminim katılımcısı epey olacaktır. Bu teyzeler, gördüğüm kadarıyla, 60-70 yaş demeden çalışıyorlar. Belediye otobüsü biletçileri, metro güvenlik gözlemcileri, müze çalışanları hep teyzeler. Şimdi tabi ki teyzelerin çalışmasında   problem yok, ancak en belirgin özellikleri suratsız, sinirli, asabi, aşırı disiplinli ve vara yoğa bağırıyor olmaları. Servis sektöründe çalışıyor olmaları da hiç fark etmiyor, bir yanlış varsa gayet rahat, anne gibi, hemen azarı yapıştırıyorlar. İlkin Hermitage Museum’da gezerken Mavi arabasında sessiz sakin oturup fındıklarını yiyordu ki   -Mavi’yi arabasına ancak eline dökülmeden yiyebileceği bir şey vererek sabitleyebiliyordum-   müzeni

Temmuz 2013 Petersburg ve Kızlar Kızlar evet güzel. Buralarda ‘vayy be hatuna bak’ diyeceğiniz kız görme olasılığı çok fazla. E bunu gelmeden de zaten biliyorduk. Benim şaştığım ayrı bir konu. Kızlar bi enteresan giyiniyor, şöyle ki ahh dedim keşke o dolapta duran, ‘bir düğün olsa da giysem’ dediğim abiye kıyafetlerimi, şifon etekleri, transparan bluzları, niye aldığımı tam olarak kestiremediğim bilumum fırfırlı elbiselerimi filan getirseymişim gündeye giyerdim, genç yaşlı zayıf şişman güzel çirkin fark etmiyor herkeste bir karış boyunda bir etek, abiye bluz ve bir karış boyunda topuklu ayakkabı, böyle şıkıdım şıkıdım yürüyorlar, ayol bizim Türk mankenler bile böyle rahat yürüyemiyor topukluyla. Petersburg ve Topuklu Ayakkabı Fenomeni Bir an dedim neler oluyor. Ben düğüne mi geldim yoksa burası şehrin göbeği, sokağın ortası, yerin yedi kat dibi metronun içi, hava alanı, restoran, alışveriş merkezi, otobüs mü? Aman allahım. Parklarda, bahçelerde, parke taşlı sokaklarda, uzun

St Petersburg'a geleli daha 3 gün oldu. Şehirde dolaşırken hiç alışık olmadığım manzaralarla karşılaşıyorum:  Gezerken ansızın karşıma çıkan parklar, yani yeşil alanlar. Yürüyüş yapan insanlar, sırtını ağaca vermiş gölgesinde kitap okuyan adamlar, havlusunu sermiş güneşlenen kızlar, koca topuklularıyla yürümekten yorulmuş dinlenen hatunlar, birasını kapıp gelmiş gençler, bastonuna yaslanmış banklarda muhabbet eden teyzeler, kum havuzunda oynayan çocuklar, salıncakları sallayan anneler, ağaçlarda öten kuşlar, kimi parkın göllerindeki ördekler... Hiç kimse bu parklara özel olarak hazırlanıp da gelmemiş, sadece yorulmuş, yol üstü uğramış, günlük hayattan sade vatandaşlar bunlar. Bizdeki gibi sırf yeşil görmek için te Eymir Gölü'ne, Belgrad Ormanı'na yol tepmek zorunda kalan insanlar gibi değiller. Peki bu şehirde kaç AVM var? Toplasan 3-5 tane. Bizim hükümet buraya gelse bu kadar ağaca ve yeşile anlam veremez, kıl kapar ve şöyle derdi eminim: 'Bunca yeşilden,